Dag 23 – Pismo Beach/Avila Beach

Dag 23 – Pismo Beach/Avila Beach

Na 22 zware etappes vandaag een rustdag. Gewoon even niks. Strand of zwembad, verder niet veel. Het zou alleen wel helpen als het zonnetje dan een keer zou winnen van de zeemist. Daar leek het aanvankelijk niet op, maar we zijn vandaag op onze wenken bediend.

Na het ontbijt zijn we naar het nabijgelegen Pismo Beach gegaan. Het zonnetje was toen net terrein aan het winnen, en in dit badplaatsje was het ondanks dat het zaterdag was nog redelijk rustig. Ik kon de camper dus ook in een zijstraatje dicht bij het centrum kwijt. Het strand was prachtig. Ontzettend breed, fijn zand en het was erg rustig. Een behoorlijk koude wind vanaf zee maakte het alleen wat frisjes. We hebben het een paar uurtjes uitgehouden. Sven en ik hebben wat gevoetbald en over gekopt, en verder hebben de kinderen heel lang zandkastelen en muurtjes tegen de zee zitten bouwen. Vroeg in de middag wilden we even gaan lunchen, maar het leek inmiddels tot de lokale bevolking doorgedrongen te zijn dat het een mooie dag was geworden, want het krioelde nu van de mensen. Een oude man in een elektrisch karretje scharrelde geld bij elkaar met een geïmproviseerde Sinatra imitatie. Zelf nam hij het nogal serieus, want hij had een microfoon in zijn hand en zijn zang werd versterkt door een speaker achterop zijn karretje. Voor een lunch konden we niet direct terecht, alles zat vol. We besloten om terug te gaan naar de camping, om daar even te lunchen en daarna lekker bij het zwembad te gaan liggen. De kinderen hadden alweer een paar dagen geen zwembad gehad en stonden te popelen om weer te gaan zwemmen. Bij het zwembad was vrijwel niemand. Het was een heerlijk zwembad, met wat ligstoelen er om heen en het zonnetje leek alleen maar aan kracht te winnen. Voor het eerst deze vakantie kwam ik aan lezen toe. Terwijl de kinderen uren achter hun duikstaafjes aan zwommen hebben Iris en ik even lekker rustig gelegen. Wat je noemt een rustdag. Het gevolg is wel dat we vandaag allemaal een beetje verbrand zijn. Dat komt meer omdat we gewoon nog niet veel in de zon gelegen hebben (of de laatste dagen dus niet veel zon gezien hebben), maar het is vandaag dan ook goed raak.

Tot slot wilden we vanavond naar de Madonna Inn. Getipt door mijn nichtje (bedankt Lara!) zijn we naar dit zwaar over-the-top hotel/restaurant gegaan. Aan de buitenkant leek de Madonna Inn wel een groot Hans en Grietje huis. Een restaurant in Efteling stijl. Binnen wist je helemaal niet wat je zag. Een gemiddeld bordeel zou hier een puntje aan kunnen zuigen. Grote kroonluchters, roze leren bankstellen met gouden randen, je werd er eigenlijk een beetje lacherig van. De kinderen vonden het maar poepie chique. De bediening was in elk geval bloedserieus en uitermate vriendelijk. Alles kan. ‘En wilt u daar soep bij of salade? En welke dressing wilt u op de salade?’. Wat je ook noemde, ja hoor, het kon. Het restaurant is vooral een steak house en het was dan ook niet moeilijk om ons te overtuigen. Alle vier aan de steaks. Mijn biefstuk was zo hoog dat Aimée dacht dat ik een grote bal gehakt besteld had. Iris had een stuk waarvan je je afvroeg of ze twee koeien gebruikt hadden. Vooral Sven deed erg zijn best, hij at zijn hele bord leeg, terwijl hij toch een flink stuk rib-eye had. Met zijn servet depte hij zijn mondhoekjes als een elitair jongetje dat goed doorhad dat hij in een chique tent zat.

Eenmaal terug op de campground zijn de kinderen nog even de game room ingedoken. Ik ben nog even een kijkje gaan nemen en heb een potje getafeltennist met Sven. Daarna was het tijd voor een flinke apres-sun behandeling en een avondje bijtijds naar bed. Het was een heerlijke dag en het komt goed uit dat daar slechts een kort verslagje over te schrijven is. Ik zit namelijk weer helemaal in mijn boek, dus tot later!